DE GESCHIEDENIS VAN HET ALEVIETISME

Nieuwe alinea

Eeuwen van Licht

De Historische Reis van het Alevitisme

De geschiedenis van het Alevietisme begint, volgens de legende, met het “ZIJN”. Dit is af te leiden uit verschillende teksten van haar dichters. Wanneer de mens bewust werd van zijn bestaan begon hij/zij zichzelf de vraag te stellen wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Waarom ben ik hier?  Wat is mijn relatie tot de natuur-omgeving-universum?

De naam Alevietisme is in gebruik sinds de 19^e eeuw. De Fransman Louis Massignon(25/07/1883 -31/10/1962, hij was een Franse katholieke islamgeleerde). Hij heeft die naam voor het eerst gebruikt om de Arabisch sprekende Nusayris te benoemen. Hij heeft ervaren dat Ali een zeer belangrijke plaats inneemt bij de betrokken groep en vandaar die naam aan hen heeft gegeven. Sindsdien was het een containerbegrip geworden voor vele groeperingen die zich bekend hebben met die WEG (YOL). Voordien werden zij door de heersende politieke en of religieuze elite als Işıkçı taifesi (Groep van het Licht), Bektaşi, Kızılbaş, Hurufi, Nusayri, Rafizi, Tahtacı, Çepni genoemd.ur-omgeving-universum?

De naam Alevietisme is in gebruik sinds de 19^e eeuw. De Fransman Louis Massignon(25/07/1883 -31/10/1962, hij was een Franse katholieke islamgeleerde). Hij heeft die naam voor het eerst gebruikt om de Arabisch sprekende Nusayris te benoemen. Hij heeft ervaren dat Ali een zeer belangrijke plaats inneemt bij de betrokken groep en vandaar die naam aan hen heeft gegeven.

Sindsdien was het een containerbegrip geworden voor vele groeperingen die zich bekend hebben met die WEG (YOL). Voordien werden zij door de heersende politieke en of religieuze elite als Işıkçı taifesi (Groep van het Licht), Bektaşi, Kızılbaş, Hurufi, Nusayri, Rafizi, Tahtacı, Çepni genoemd.

Het Alevietisme werd op de meeste plaatsen onderdrukt, maar bleef als een strijdende stroming voortbestaan en heeft in de 14e, 15e en 16e eeuw talloze protestbewegingen op gang gebracht tegen de heersende politieke en religieuze machthebbers. In de 15e eeuw maakte onder leiding van “Şjah İsmail Hatayi” een beweging haar opmars. Deze beweging vond veel aanhang onder een deel van de Anatolische bevolking, de Alevieten. Hierdoor werden ze als een bedreiging gezien door de Ottomaanse Sultans. Zij werden als staatsgevaarlijk beschouwd. Een eerste reeks massavervolgingen diende zich aan, waarbij talloze Alevieten gemarteld en vermoord werden. Sindsdien is de politiek van vervolging, onderdrukking en assimilatie nooit opgehouden.

Alevitische orden en verenigingen waren sinds de opstand van de Yenitsjaren in 1826 verboden door de Ottomaanse machthebbers. Het oprichten van de Turkse Republiek bracht hierin weinig verandering. Door het uitvaardigen van de wet van 30.11.1925 betreffende het sluiten van Orden, Dergahs en derwisjkloosters werden de Alevieten beknot in hun geloofs-en culturele beleving.
Het uiteindelijke doel van de machthebbers was assimilatie van de Alevieten en vernietiging van het Alevitisch geloof. Desondanks is het in Turkije echter altijd als een volksreligie gebleven, in strijd met de heersende religieuze en politieke bestel, doch uit elkaar geslagen, verdeeld en vernederd. Aan de verdeeldheid kwam verandering vanaf 1988. Op 30.12.1988 werd er in Duitsland (te Hamburg) onder leiding van een aantal geleerden, kunstenaars, dichters-schrijvers en Pir ’s voor het eerst onder de naam “Alevitisch” een vereniging opgericht. Na jarenlange onderdrukking en ontkenning ervan door de machthebbers in Turkije wilde men eindelijk, gebruik makend van de vraag van Turkije om toe te treden tot de EU, opkomen voor gelijke burgerschapsrechten voor de Alevieten.